اختلال اضطراب فراگیر
افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) به طور غیرقابل کنترلی نگران اتفاقات و موقعیت های معمول در زندگی هستند. گاهی اوقات به عنوان روان رنجوری اضطرابی مزمن نیز شناخته می شود.
اختلال اضطراب فراگیر با احساسات عادی اضطراب متفاوت است. اکثر مردم در مواقعی از جنبه‌های زندگی خود، مانند امور مالی احساس اضطراب می‌کنند، اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر احساس می‌کنند کاملا تحت تأثیر مشکلات و اضطراب خود قرار گرفته‌اند.
اگر به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا هستید، ممکن است دائماً در مورد طیف وسیعی از مسائل روزمره مانند خانواده، سلامت یا امور مالی خود نگران باشید حتی زمانی که می دانید دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
اختلال اضطراب فراگیر اغلب در حدود سن 30 سالگی ظاهر می شود، اما می تواند کودکان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. این نگرانی بیش از حد و غیر واقعی می تواند ترسناک باشد و در روابط و فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کند. با این حال، طیف وسیعی از گزینه های درمانی در دسترس افراد درگیر مشکل هست.
علائم اختلال اضطراب فراگیر
علائم جسمی و ذهنی اختلال اضطراب فراگیر عبارتند از:
- درک موقعیت ها به عنوان تهدید کننده تر از آنچه که هستند
- مشکل در رها کردن نگرانی ها
- مشکل در تمرکز
- مشکل در خوابیدن
- مشکل در موقعیت های نامشخص
- تحریک پذیری، عصبی بودن، تفکر بیش از حد و مشکل در آرامش
- خستگی و فرسودگی
- تنش عضلانی
- تکان دادن یا لرزش
- عرق کردن (از جمله عرق کف دست)
- معده درد مکرر، اسهال، یا سایر مشکلات گوارشی
- احساس لرزش یا ضعف
- ضربان قلب سریع
- دهان خشک
- به راحتی مبهوت شدن
- علائم عصبی، مانند بی حسی یا سوزن سوزن شدن در قسمت های مختلف بدن
اضطراب دوران کودکی و نوجوانی ممکن است در حدود 1 کودک از 4 در مقطعی از دوران نوجوانی رخ دهد. علائم در جوانان و نوجوانان نیز می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اضطراب در تعاملات با همسالان خود
- داشتن مشکل در رابطه با اعتماد به نفس و عزت نفس
- نگرانی بیش از حد یا اجتناب از موقعیت های اجتماعی و انجام تکالیف مدرسه
- نگرانی در مورد تایید معلمان و دیگر افراد
- داشتن مشکلاتی با علائم فیزیکی مانند معده درد
همچنین در مورد اختلال دوقطبی بخوانید.
متمایز کردن اختلال اضطراب فراگیر از سایر بیماریها
اختلال اضطراب یکی از علائم رایج بسیاری از بیماریهای اعصاب و روان مانند انواع افسردگی و فوبیاهای مختلف است. اختلال اضطراب فراگیر از چندین جهت با این شرایط متفاوت است.
افراد مبتلا به افسردگی ممکن است گهگاه احساس اضطراب کنند و افرادی که دچار انواع فوبیا هستند ممکن است نگران یک چیز خاص باشند. افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در یک دوره زمانی طولانی (6 ماه یا بیشتر) در مورد تعدادی از موضوعات مختلف نگران هستند یا ممکن است نتوانند منبع نگرانی های خود را شناسایی کنند.
علل و عوامل خطر برای اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
علل و عوامل خطر برای اختلال اضطراب فراگیر ممکن است شامل عوامل محیطی و ژنتیکی باشد، مانند:
- سابقه خانوادگی اضطراب
- مواجهه اخیر یا طولانی مدت با موقعیت های استرس زا، از جمله بیماری های شخصی یا خانوادگی
- استفاده بیش از حد از کافئین یا تنباکو، که می تواند اضطراب موجود را بدتر کند
- آزار و اذیت دوران کودکی
- برخی شرایط سلامتی مانند مشکلات تیروئید یا آریتمی قلبی
برخی از شواهد در سالهای مختلف نشان می دهد که افرادی که با اختلال اضطراب فراگیر زندگی می کنند ممکن است هنگام مواجهه با موقعیت هایی که می تواند باعث نگرانی شود، فعالیت خاصی را در مناطقی از مغز که با فعالیت ذهنی و تفکر درون نگر مرتبط است، تجربه کنند.
مطالعات نشان می دهد که شیوع اختلال اضطراب فراگیر احتمالاً در زنان 7.7 درصد و در مردان 4.6 درصد در طول زندگی است.
ادامه اختلال اضطراب فراگیر
